నాకు నచ్చిన కవిత - "ఫినామినల్ ఉమన్" (మాయా ఏంజెలో)

మాయా ఏంజెలో ....

ఒక అద్భుతమైన రచయిత్రి. ఒక అద్భుతమైన కవియిత్రి.

ఒక అపురూపమైన పోరాటవాది, మానవతావాది, సమతావాది.

జాతి వివక్షను ఎదుర్కొని, తన చుట్టూ ఉన్న పరిస్ఠితులతో పొరాడి, జీవితాన్ని గెలిచిన “మాయా ఏంజెలో” ఒక ఉప్పెన, ఒక తుఫాను, ఒక ఉల్కాపాతం లా తన రచనలతో మన ఆలోచనలలోకి జొరబడి మరీ మనల్ని ఆలోచింప చేసే రచయిత్రి.

ఒక “ఫినామినల్ ఉమన్.”

ఆవిడ తనని తాను సగర్వంగా ఆవిష్కరించుకున్న కవిత “ఫినామినల్ ఉమన్.”

స్త్రీ వాదం అని కాదు గానీ ఇందులో కనిపించిన “వ్యక్తిత్వ” వాదం నాకు అబ్బురంగా కనిపించింది. ఇందులో ఒక స్త్రీ తన వ్యక్తిత్వం పట్ల ప్రకటించిన, నిజాయితీతో కూడిన అతిశయం నన్ను ఆకట్టుకుంది.

నేను ఎప్పుడూ నమ్మే విషయం -  స్త్రీకైనా, పురుషుడికైనా  స్వేచ్చ అనేది స్వంతం. అది జన్మతః వచ్చేది. ఒకరిస్తే పుచ్చుకునేది కాదు. ఒకరిని అడిగి తీసుకునేది అంతకన్నా కాదు. తనను తను గౌరవించుకోవటం, తనని తను ఇష్ట పడటం, తనను తను నమ్మటం అన్నది ప్రతి మనిషికీ తన పట్ల తనకున్న కనీస బాధ్యత.(ఆ బాధ్యతని నిర్వర్తించటం చెప్పినంత సులువు కాదు అన్నది వేరే విషయం.) ఒక వ్యక్తిగా తనపట్ల తనకున్న బాధ్యతను, తన కుటుంబం పట్ల తనకున్న బాధ్యతనూ, సమాజం పట్ల తనకున్న బాధ్యతనూ నిర్వర్తించిన  వ్యక్తి మాయా ఏంజెలో. ఆవిడ అనుభవించిన జీవితం, చేసిన పోరాటాలు, సాధించిన విజయాలూ, చూసిన జీవితం లోంచి పుట్టుకొచ్చిన వ్యక్తిత్వం, ఒక స్త్రీ పరంగా రాసిన ఈ కవితలో మనల్ని ఉత్తేజితుల్ని చేస్తుంది అనటంలో అతిశయోక్తి ఏమీ లేదు.

ఈ కవితను ఆవిడ గొంతులోనే వినండి ఈ కింద లింక్ లో:

https://www.youtube.com/watch?v=VeFfhH83_RE

లేదా ఇక్కడ చదవండి : 

Phenomenal Woman

    Pretty women wonder where my secret lies.

I’m not cute or built to suit a fashion model’s size   

But when I start to tell them,

They think I’m telling lies.

I say,

It’s in the reach of my arms,

The span of my hips,   

The stride of my step,   

The curl of my lips.   

I’m a woman

Phenomenally.

Phenomenal woman,   

That’s me.

I walk into a room

Just as cool as you please,   

And to a man,

The fellows stand or

Fall down on their knees.   

Then they swarm around me,

A hive of honey bees.   

I say,

It’s the fire in my eyes,   

And the flash of my teeth,   

The swing in my waist,   

And the joy in my feet.   

I’m a woman

Phenomenally.

Phenomenal woman,

That’s me.

Men themselves have wondered   

What they see in me.

They try so much

But they can’t touch

My inner mystery.

When I try to show them,   

They say they still can’t see.   

I say,

It’s in the arch of my back,   

The sun of my smile,

The ride of my breasts,

The grace of my style.

I’m a woman

Phenomenally.

Phenomenal woman,

That’s me.

Now you understand

Just why my head’s not bowed.   

I don’t shout or jump about

Or have to talk real loud.   

When you see me passing,

It ought to make you proud.

I say,

It’s in the click of my heels,   

The bend of my hair,   

the palm of my hand,   

The need for my care.   

’Cause I’m a woman

Phenomenally.

Phenomenal woman,

That’s me.

ప్రస్తుతానికి ఇంతే మరి. మళ్ళీ ఇంకో విషయంతో, ఇంకోసారి...