"నిన్నటి  ఉషోదయాలు ...మొన్నటి వెన్నెల జలపాతాలూ...

 ఎక్కడికో వెళ్లిపోయాయని అనుకుంటూ ఉంటాను ...

 నా  రొటీన్ లో పడి అన్నీ కొట్టుకుపోయాయని బాధపడిపోతుంటాను. 

     మరుక్షణం ఓ చిరునవ్వులోకి  విరిగిపోతుంటాను,

     ఉషొదయాలూ, వెన్నెల వెలుగులు 

    మనసులో ఉంటే, నేనేంటి వాటికోసం ఆకాశంలో వెతుకుతున్నాను?

    అనుకుంటూ పనిలో పడిపోతాను.  "

జీవితాన్ని జీవించాలి,

జీవితాన్ని ఆస్వాదించాలి,

మనం ఎప్పుడూ ఆనందంగా ఉండాలి.

ప్రతి మనిషి కోరుకునేది అదే. కానీ కిటికిలోంచి రెండు concrete బిల్డింగ్స్ మధ్యనుంచి దోబూచులాడుతూ కనిపించే ఆకాశాన్ని మనం చూస్తున్నామా? అరె బాల్కనీ లో నుంచుని రాత్రి నిశ్సబ్దంగా ఉండే రోడ్డుని.అంతే నిశ్సబ్దంగా, నిశ్చలంగా ఉండే ప్రశాంతమైన ఆకాశాన్ని చూస్తామా ఎప్పుడైనా మనం? మన పరుగులో పక్కన నుంచున్న దేవుడుని కూడా పట్టించుకోం మనం. మనం కాస్త అగుదామా? ఆగితే ఉషోదయాలు, వెన్నెలలు కనిపిస్తాయేమో?

ఇంట్లోనే పారిజాతాలు  విరబూస్తయెమో ? మనసు  విచ్చుకుని, ఆనందాలు చిగురిస్తాయేమో? అవి మన గుప్పిట్లోనే ఉన్నాయేమో? ఇలా ఆలోచన వస్తే మనసు చిరునవ్వు లోకి సహజంగానే విచ్చుకుంటుంది. 

ఇదేదో ఆలోచించాల్సిన విషయమే సుమీ !!